Δεν θυμάμαι πού το είδα ή ποιος μου το έστειλε τελευταία… Όποιος κι ας είναι, τον ευχαριστώ πολύ και λυπάμαι που δεν είμαι σε θέση να τον κατονομάσω !
Το αναρτώ σήμερα, εξαιρετικά αφιερωμένο σε μια “γρίτσα”, που μέσα της ζει ακόμα ένα παιδί!... (…που ονειρεύεται κι ελπίζει!... Και αγωνίζεται. Με τον δικό της μυστικό και μαγικό τρόπο….)
http://www.youtube.com/watch?v=mNK6h1dfy2o
1 σχόλιο:
Σπουργιτακι μου,σε αγαπαω...
Κι αληθεια,σκεπτομαι,με ποσα χρωματα ζωγραφιζεται αραγε η μια τετοια λεξη σεναν χρονο τοσο ρημαγμενο?!...
η σ... της σιωπης
Δημοσίευση σχολίου