Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

«Δείγμα αφροσύνης και… Ψήγμα σωφροσύνης»

Από το Ευαγγέλιο της περασμένης Κυριακής, ένα δείγμα ανθρώπινης αφροσύνης (Λουκά ιβ’ 16-20):

«Ἀνθρώπου τινς πλουσίου εφόρησεν χώρα· κα διελογίζετο ν αυτ λέγων· τί ποιήσω, τι οκ χω πο συνάξω τος καρπούς μου; κα επε· τοτο ποιήσω· καθελ μου τς ποθήκας κα μείζονας οκοδομήσω, κα συνάξω κε πάντα τ γεννήματά μου κα τ γαθά μου, κα ρ τ ψυχ μου· ψυχή, χεις πολλ γαθ κείμενα ες τη πολλά· ναπαύου, φάγε, πίε, εφραίνου. επε δ ατ Θεός· φρον, ταύτ τ νυκτ τν ψυχήν σου παιτοσιν π σο· δ τοίμασας τίνι σται;»

Συνεπώς:

“Τούτο ποιήσω: Καθελώ μου”… τα στενά όρια του μυαλού μου, που μου περιορίζουν τον τρόπο του σκέπτεσθαι, ώστε να συνειδητοποιήσω ότι τα υλικά αγαθά και ο πλούτος δεν μας προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό, αλλά είναι μάταια…

Ψήγμα σωφροσύνης:

Θα γκρεμίσω αυτό το στενόχωρο καμαράκι της καρδιάς μου και θα χτίσω μια νέα καρδιά, που να τους χωράει μέσα όλους και θα ’χει διάπλατα ανοιχτά τα παραθύρια της στο φως!....