Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

«Ο θάνατος. Και η Ζωή!»

Ο θάνατος εκεί! Σταθερός! Αμετακίνητος! Δεν έρχεται αυτός προς το μέρος σου. Εσύ πηγαίνεις συνεχώς προς αυτόν. Μια αδήριτη πραγματικότητα που δεν μπορείς ποτέ να ξεπεράσεις, να την αποφύγεις. Το θέμα είναι η στάση μας απέναντί του. Τι κάνεις; Τον σκέφτεσαι συνεχώς και παραλύεις, ή κοιτάς να ζήσεις τη ζωή σου μέρα – μέρα, στιγμή – στιγμή;… Όσο τον σκέφτεσαι, στο είπα, παραλύεις… Εκτός κι αν, πάλι, τον αψηφήσεις, πάψεις να τον φοβάσαι, και συνεχίσεις να πορεύεσαι με βήμα σταθερό, κατευθείαν επάνω του. Έτοιμος ν’ αναμετρηθείς μαζί του. Στα μαρμαρένια αλώνια. Ακόμα και ξέροντας πως στο τέλος θα νικηθείς. Το ζήτημα είναι, όμως, πως έτσι που τον έχεις αψηφήσει, έτσι που τον έχεις αγνοήσει, τον έχεις ήδη νικήσει!... Όχι τον θάνατο. Τον φόβο σου!...