Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

Με αφορμή τα χιόνια


Χθες το πρωί, πήρα φτυάρι, κασμά και σκούπα, για να καθαρίσω την πυλωτή, την ράμπα της πυλωτής και το πεζοδρόμιό μας [Μη μου λέτε «μπράβο» - το έκανα γιατί το ένιωθα και γιατί ήθελα να ξεμουδιάσω λίγο…]
Κατά τη διάρκεια των εργασιών δύο περαστικοί (προφανώς γείτονες, με τους οποίους δεν γνωριζόμασταν) με ρώτησαν εάν είμαι «από τον Δήμο». Προφανώς διότι πίστευαν ότι για αυτές τις εργασίες αρμόδιοι είναι μόνο οι υπάλληλοι του Δήμου και όχι καθένας από εμάς.
Οι περισσότεροι γείτονες είχαν μείνει μέσα στα σπίτια τους (κάποιοι κοίταζαν – χάζευαν μέσα από τα παράθυρα) και προφανώς περίμεναν τους «αρμόδιους» για να φροντίσουν να καθαριστούν οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια για την ασφαλή έξοδό τους ή, έστω, κάποιον «ξέμπαρκο» ρεπόρτερ για να του παραπονεθούν «πού είναι το κράτος;» ή «το ΥΠΕΧΩΔΕ» ή «ο Νομάρχης» ή «ο Δήμαρχος» κ.λπ.
[Τόσες μέρες, σε όλα τα κανάλια, δεν άκουσα ΕΝΑΝ δημοσιογράφο να αναρωτιέται –και, αντιστοίχως, να ρωτάει τους πολίτες- τι κάνουν οι ίδιοι οι πολίτες και αν αποτελεί ορθή πολιτική στάση αυτή η απραξία μας…]
Ενώ δούλευα με τον κασμά και το φτυάρι [«όσοι είναι παλικάρια…»] ήταν κι ένας άλλος γείτονας, παραδίπλα, που βρήκε την εύκολη λύση, να ρίχνει νερό με το λάστιχο. Κι όταν του υπέδειξα, με όση περισσότερη ευγένεια μπορούσα [διότι φοβόμουν πως στη σύγχρονη Ελλάδα θα μπορούσα κάλλιστα να ακούσω κανένα «κοίτα τη δουλειά σου»…] πως αυτή δεν ήταν η ενδεικνυόμενη λύση, μου απάντησε πως δεν ήθελε να «παιδεύεται» [διότι, φαίνεται, ποτέ του δεν «παιδεύθηκε» καταλλήλως…]. “Άλλωστε”, συμπλήρωσε, “μόνο στο πεζοδρόμιο ρίχνω νερό, για να καθαρίσει από τα χιόνια” [το οποίο νερό, βεβαίως, αργότερα πάγωσε κι έγινε πιο επικίνδυνο για τους πεζούς…]. Λίγο αργότερα τον είδα να καθαρίζει, με τον ίδιο τρόπο, και το αυτοκίνητό του από τα χιόνια, ενώ κάποιος άλλος γείτονας τον παρακάλεσε, από το μπαλκόνι του, να κάνει το ίδιο και με το δικό του αυτοκίνητο…
Τι έπρεπε να κάνω εγώ; Πέστε μου, σας παρακαλώ!...