Έγραψα, προ τετραμήνου για το “φ” του φθινοπώρου
[http://spourgitistefanos.blogspot.com/2010/09/blog-post.html]
Συμπλήρωσα, πριν από μία εβδομάδα για το “φ” του φθόνου.
[http://spourgitistefanos.blogspot.com/2010/12/blog-post.html]
Και σήμερα μου ήρθε να γράψω για το “χ”!...
…To “χ” του χειμώνα και του χιονιά!
Χειμώνας είναι η απουσία αυτού που αγαπάς…
Χειμώνας είναι τα χέρια που απλώνονται, σαν γυμνά κλαδιά δένδρων, και δεν έχουν ν’ αγκαλιάσουν τον άνθρωπό σου…
Χειμώνας είναι η σιωπή…
Ευτυχώς υπάρχει η αγάπη!
Κι αυτό δίνει ελπίδα…
[“Μες στη μέση του χειμώνα, άνθισε μια ανεμώνα”…]
…πως σύντομα η άνοιξη θα αντικαταστήσει τον χειμώνα…
…τον χειμώνα της καρδιάς…
Υ.Γ.: Περίπου ένα χρόνο μετά επανέρχομαι και αφιερώνω, εξαιρετικά, το “Θυμάμαι!... Θυμάσαι;…” [http://spourgitistefanos.blogspot.com/2010/01/blog-post.html]