Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

«Αχ, εμείς οι άνθρωποι!...»

Αχ, εμείς οι γνώστες… οι παντογνώστες… οι “φωτεινοί παντογνώστες”… Που ενοχλούμαστε με όλους τους άλλους, που “παριστάνουν πως τα γνωρίζουν όλα”!...


Αχ, εμείς οι ψυχολόγοι!... Που το ’χουμε εύκολο να κοιτάμε, να μιλάμε, και να σχολιάζουμε την ψυχή και την συμπεριφορά των άλλων… Μα όχι τις δικές μας…


Αχ, εμείς οι συμβουλάτορες!... Που έχουμε τη λύση, έτοιμη, μές στο τσεπάκι μας, σε κάθε πρόβλημα του άλλου: “Κάνε ετούτο… Πρόσεχε το άλλο!... Άκου εμένα!... Ξέρω!...”


Αχ, εμείς οι ηθικολόγοι!... Που κατακεραυνώνουμε τα κακώς κείμενα. Ατόμων μεμονωμένων, μα και ολόκληρης της κοινωνίας!... Και τους ρίχνουμε, όλους ανεξαιρέτως, στην πυρά, στο “ανάθεμα”… ει δυνατόν και στην αιώνια κόλαση!...


Αχ, εμείς οι μορφωμένοι!... Οι παρα-μορφωμένοι!...


Αχ, εμείς οι άνθρωποι!... Εμείς που θέλουμε ν’ αποκαλούμαστε άνθρωποι, μα, με όλα ετούτα, δεν θα γίνουμε άνθρωποι ποτέ!....