Έγραψα, προ τετραμήνου για το “φ” του φθινοπώρου
[http://spourgitistefanos.blogspot.com/2010/09/blog-post.html]
Συμπλήρωσα, πριν από μία εβδομάδα για το “φ” του φθόνου.
[http://spourgitistefanos.blogspot.com/2010/12/blog-post.html]
Και σήμερα μου ήρθε να γράψω για το “χ”!...
…To “χ” του χειμώνα και του χιονιά!
Χειμώνας είναι η απουσία αυτού που αγαπάς…
Χειμώνας είναι τα χέρια που απλώνονται, σαν γυμνά κλαδιά δένδρων, και δεν έχουν ν’ αγκαλιάσουν τον άνθρωπό σου…
Χειμώνας είναι η σιωπή…
Ευτυχώς υπάρχει η αγάπη!
Κι αυτό δίνει ελπίδα…
[“Μες στη μέση του χειμώνα, άνθισε μια ανεμώνα”…]
…πως σύντομα η άνοιξη θα αντικαταστήσει τον χειμώνα…
…τον χειμώνα της καρδιάς…
Υ.Γ.: Περίπου ένα χρόνο μετά επανέρχομαι και αφιερώνω, εξαιρετικά, το “Θυμάμαι!... Θυμάσαι;…” [http://spourgitistefanos.blogspot.com/2010/01/blog-post.html]
1 σχόλιο:
Χειμωνας ειναι το χρωμα της επιστροφης..το χρωμα της μοναξιας στα ματια..
Χειμωνας ειναι οταν λιγοστευουν τα φεγγαρια της ψυχης...οταν το γαλαζιο τ΄ουρανου μοιαζει με σπασμενο παιδικο παιχνιδι..
Χειμωνας ειναι το κρασακι που πινω τα βραδια και γδυνω τη σιωπη..ειναι κατι βραδια αξημερωτα που δεν περνουν..που οι ωρες φανταζουν ατελειωτες..που αναλυεις πραξεις και σκεψεις που εμειναν μισες..
Βρες τους τροπους να μη χανεσαι με οτι θελεις να κρατησεις..
ομορφες μερες να διαβαινεις...
η σ... της σιωπης
Δημοσίευση σχολίου