Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

«Αξία. Έπαινος. Κριτική»

…Άσε τους άλλους να με κατηγορούν! Εγώ γνωρίζω την αξία μου…

…Άσε τους άλλους να με επαινούν! Εγώ γνωρίζω τα λάθη μου…

* * *

Δεν με ενδιαφέρει η κριτική των άλλων, γιατί γνωρίζω τι αξίζω…

Φοβάμαι μήπως το ξεχάσω, αν αρχίσουν να με επαινούν…

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πιθανόν το ολιγόλογο του κειμένου σου να προκαλεί παρεξηγήσεις. Προσωπικά διαφωνώ κάθετα μ αυτό που διαβάζω: 1. αξίζουμε έτσι κι αλλιώς επειδή, (και από την ώρα) που γεννηθήκαμε. Όποιες πρόσθετες αξίες βάζουμε στον εαυτό μας είναι ψευδαισθήσεις για στήριγμα στην επιβίωσή μας, επειδή ακριβώς ξεχνάμε πως για το Σύμπαν ήδη αξίζουμε...
εξάλλου δεν έχεις βάλει κριτήρια αξίας π.χ. αξίζει πιο πολύ κάποιος που τρέχει πιο γρήγορα από άλλον ή κάποιος που «τρέχει» προς έναν αβοήθητο;
2. δεν γνωρίζουμε τα λάθη μας παρά μόνον αυτά που ....λουζόμαστε, κι όχι αυτά από τα οποία πιθανόν κάνουμε κάποιον να υποφέρει...

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία...

Seagull είπε...

Μία φίλη μου έστειλε χθες, με e-mail, το παρακάτω σχόλιο, που καλοπροαίρετα δεν θέλησε να το αφήσει ως σχόλιο κάτω από την ανάρτησή μου, για να μην με εκθέσει ή/και πληγώσει [Διότι έτσι δεν πρέπει να φερόμαστε στους φίλους; Να τους επαινούμε δημοσίως για τα προτερήματά τους και να τους επισημαίνουμε κατ' ιδίαν τα λάθη και τα ελαττώματα!...]. Λοιπόν το σχόλιό της έχει ως εξής:

"Σχετικά με τη σημερινή σου εγγραφή, εκτός που διαφωνώ κάθετα, μου βγάζει και τυφλό εγωισμό... δεν το αφήνω για σχόλιο μήπως είναι δικό μου το θέμα που το κατάλαβα έτσι... για ρίξε μια ματιά ....
(εννοείται από αγάπη η συμβουλή μήπως παρεξηγηθεί κι από άλλους...)"

Την ευχαριστώ!