Είναι όντα γεμάτα αντιφάσεις οι άνθρωποι.
Κι οι Έλληνες, ειδικότερα, ετούτο το “κουσούρι” το έχουν αυξημένο κατά τρόπο γεωμετρικό… “Στο τετράγωνο” ή “στον κύβο”, που λένε…
Συνήθως οι Έλληνες αναφέρονται ειρωνικά στο λεγόμενο “αμερικανικό όνειρο”…
Προτιμούμε, βλέπετε, το “ελληνικό όνειρο” [κι ας είναι αδόκιμος ο όρος, δηλαδή δεν έχει “θεσπιστεί” ή “καθιερωθεί”…]
Για την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, το “κράτος” είναι μια έννοια εχθρική, ένας θεσμός αντίπαλος, που φταίει για τα πάντα, που δεν κάνει τίποτα σωστό και προς όφελός του…
…κι όμως, το μεγάλο του όνειρο σχετίζεται μ’ αυτό το κράτος…
“Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει”..
Αμ δε!... Υπ-άλληλος θέλει να γίνει!...
***
Ποιο είναι, λοιπόν, το “ελληνικό όνειρο”;
Μα θέλει ερώτημα; Το ξέρουμε όλοι, το βιώνουμε, εδώ και δεκαετίες, από καταβολής του ελληνικού κράτους:
Να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι!
Γιατί; Μήπως γιατί έτσι θα μπορέσουμε να εκδηλώσουμε πρωτοβουλίες, να αποδείξουμε τη δημιουργικότητά μας, να υλοποιήσουμε τις πρωτοποριακές μας ιδέες;
Προφανέστατα όχι, βεβαίως!
Αλλά για να έχουμε την “μονιμότητα”, την βεβαιότητα του μισθού, της μονοτονίας, της ρουτίνας, του “αράγματος”…
Κι ύστερα, αν το καταφέρουμε, τα θεωρούμε όλα αυτονόητα:
Τον συνεχώς αυξανόμενο μισθό και τα κάθε λογής παράλογα επιδόματα (ακόμα και αυτόν της “παραγωγικότητας” σε ολόκληρη κατηγορία υπαλλήλων, συλλήβδην!...)
Το συνεχώς μειούμενο ωράριο, ώστε να είναι “ανθρώπινο” (για τους υπαλλήλους και όχι για τους πολίτες που θα ήθελαν να εξυπηρετούνται…)
Το δικαίωμα να ταλαιπωρούμε τον πολίτη, τον οποίο υποτίθεται πως έχουμε την υποχρέωση να εξυπηρετούμε [Κάθε υπάλληλος νιώθει να είναι το κράτος: “L’ Etat c’est moi”!...]
Τον κακώς νοούμενο συνδικαλισμό, που δεν καταδικάζει τα κακώς κείμενα και, ακόμα κι αν το κάνει, δεν προσπαθεί να τα ανατρέψει ή να τα διορθώσει…
Την προσπάθεια να μειωθεί το όριο συνταξιοδότησης κ.λπ.
Προσπαθήστε να συνοψίσετε το ελληνικό αυτό όνειρο:
Να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι, για να έχουμε όλα τα πλεονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται, χωρίς να δουλεύουμε εντατικά και να βγούμε στη σύνταξη “μια ώρα” (δηλαδή μερικά χρόνια…) νωρίτερα!...
Σπουδαίος στόχος για τους νέους ανθρώπους!..
Κρίμα!... Δεν την αξίζει αυτή την τύχη η πατρίδα μας!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου