Θεσσαλονίκη, 9.12.2008
Πέρισυ, τέτοιες μέρες περίπου, περπατώντας στην Αθήνα, βρήκα και διάβασα σε κάποιον τοίχο, αυτή τη φράση: “Σας αγαπάω όλους” και αυθόρμητα μου βγήκε, τότε, ετούτη η ανάρτηση:http://seagullstefanos.blogspot.com/2008/01/blog-post.html
Φέτος, μόλις χθες, που βρέθηκα, μόλις για μία μέρα, στη Θεσσαλονίκη, για δουλειά, δεν μπόρεσα να περπατήσω, όπως ευχόμουνα, στην πόλη, διότι κάτι καλόπαιδα (που, παρεμπιπτόντως, δεν ήταν καθόλου παιδιά…) είχαν άλλες “δουλειές”…
Λόγω των συγκεκριμένων συνθηκών βρέθηκα το βραδάκι, μαζί με μια παρέα άλλων οκτώ ανθρώπων, σ’ ένα οικογενειακό εστιατόριο της οδού Τσιμισκή. Οι ρεπόρτερς και οι δημοσιογράφοι, όμως, ήταν απασχολημένοι με άλλες προτεραιότητες και καταστροφές σε όλη την πόλη, για να μεταδώσουν ότι…
…“τρομοκρατική ομάδα εννέα ατόμων μπήκε στο άδειο από άλλο κόσμο κατάστημα και έκανα την κουζίνα του ‘φύλλο και φτερό’… ‘γης Μαδιάμ’… Φαγητά , γλυκά, κρασιά και ‘Σουρωτές’ εξαφανίστηκαν”…
Προς το τέλος της… “κατάνυξης” μπήκε στο κατάστημα ένας ακόμα πελάτης. Δεν αντιληφθήκαμε την είσοδό του. Ήμασταν, όλοι μας, πολύ απασχολημένοι με τα “καθ’ημάς”, με τους μεζέδες, τα φαγητά, τα γλυκά και τα κρασιά και, πιότερο, με την κουβέντα μας… [Επιμένω να χρησιμοποιώ, όσο μπορώ, τις κατάλληλες κατά περίπτωση λέξεις: π.χ. εν προκειμένω “κουβέντα” και όχι “συζήτηση”… Τέλος πάντων!...]
Συνειδητοποιήσαμε, όλοι μας, την ύπαρξή του, την παρουσία του μες στο κατάστημα, όταν ο καταστηματάρχης μας έφερε δύο καραφάκια από τα κρασιά που πίναμε και μας είπε: “Κερασμένα από τον κύριο σ’εκείνο το [απόμερο] τραπέζι”…
Τότε και μόνο τότε ήρθε στο επίκεντρο της προσοχής μας αυτός ο Χριστιανός. “Χριστιανός” τρόπος του λέγειν. Για την ακρίβεια δεν ήταν Χριστιανός. Αλλόθρησκος ήταν και αλλοεθνής. Μόνος στο κατάστημα, μόνος σε μια πόλη, μόνος σε μια ξένη χώρα. Ίσως…
“Το όνομά μου είναι Ν…”, μας είπε, “που μοιάζει με το ‘Νικόλας’, κι έτσι νιώθω πως γιόρταζα προχθές το Σάββατο και σας κέρασα κρασί για να μου ευχηθείτε”…
“Μόνος”, έγραψα ήδη. Μόνος σε ένα κατάστημα. Μόνος σε μια πόλη. Μόνος σε μια ξένη χώρα. Σίγουρα μόνος!...
…Και έτσι μόνο τον αφήσαμε και πάλι, λίγο αργότερα, φεύγοντας από το κατάστημα. Κι ας του ευχηθήκαμε, ένας προς ένα, για την… “ονομαστική γιορτή” του… Κι ας του έσφιξαν κάποιοι από εμάς το χέρι, έτσι όπως κάνουμε φεύγοντας από μιαν επίσκεψη. Κι ας τον χτυπήσαμε, κάποια από εμάς, με φιλικά και εγκάρδια ειλικρινά συναισθήματα, στην πλάτη ή στον ώμο!...
[Ήταν, εκείνη τη στιγμή, το δίχως άλλο, ευτυχισμένος, συγκινημένος και χαρούμενος… Μα ήταν, τότε, ή λίγες στιγμές αργότερα, και πάλι μόνος!...]
Φίλοι συν-bloggers της Θεσσαλονίκης, αν συναντήσετε, κάπου στην Τσιμισκή, τον “Νικόλα”, σφίξτε του κι εσείς το χέρι, κι ευχηθείτε του για την γιορτή του…
Φίλοι συν-bloggers σε όλη την Ελλάδα, παντού και πάντα θα υπάρχουν τέτοιοι και άλλοι άνθρωποι, άνθρωποι μόνοι, μετανάστες ή όχι, που [για να θυμηθούμε αυτά που έγραφε τις προάλλες και ο γλάρος “Seagull” (http://seagullstefanos.blogspot.com/2008/11/blog-post_30.html)] πεινάνε και διψάνε για λίγη προσοχή, για λίγο ενδιαφέρον, πόσο δε μάλλον για λίγη αγάπη…
Μέρες που έρχονται, ας σκεφτούμε και ας δώσουμε προσοχή σε όλους αυτούς τους [“αόρατους” και “ανύπαρκτους” για μας] μοναχικούς ανθρώπους… Έτσι κι αλλιώς γι’ αυτούς τους ταπεινούς, τους καταφρονεμένους, τους μοναχικούς (κ.λπ.) ανθρώπους δεν [υποτίθεται πως] γεννήθηκε ο Χριστός στη γη;… […ή στις “φάτνες” των ψυχών μας;!...]
3 σχόλια:
Αραγε θα μπορούσαμε να δώσουμε κάτι στον Ν... απο τη Θεσσαλονίκη και σε όλους τους Ν... όπου και αν βρίσκονται;
Πραγματικά νομίζω πως μπορούμε να δώσουμε πολύ λίγα πράγματα, γιατί οι περισσότεροι από μας νιώθουν μόνοι...
Πως θα μπορέσω εγώ να δώσω κάτι θετικό στον Ν..., αφού και εγώ ζητώ αυτό που ζητάει αυτός; Μόνο που η δική μου μοναξιά δεν φαίνεται ή μάλλον όχι μοναξιά, αλλά προβλήματα - πολλά προβλήματα που ταλανίζουν τον κόσμο γύρω μας και που είναι το άγχος, το στρες και πολλά άλλα, σε κάνουν ανίκανο να βοηθήσεις τον εαυτό σου, πόσω μάλλον τον Ν... που αυτός ζητάει να του δώσεις κάτι που εσύ δεν το έχεις. Φυσικά όλοι μας να ευχηθούμε αυτές τις Αγιες Μέρες να μην υπάρχει ούτε ο Ν... μόνος του και ακόμα περισσότερο εμείς να είμαστε κάποια στιγμή σε θέση να βοηθήσουμε τον κάθε Ν....
Μαρία Α.
Αγαπητέ seagull μια μέρα που ήμουν στενοχωρημένη και ταυτοχρόνως θυμωμένη σου ειχα πει οτι θα γράψω για το θέμα που μου ειχε προκαλέσει αυτά τα συναισθήματα σε ενα από τα blog σου! Το καθυστέρησα γιατι ηθελα να αναρτήσεις εσύ πρωτα κάτι που να ηταν συναφές με αυτό που ήθελα να γράψω! Λοιπόν ήρθε η ώρα! Πριν από δυο εβδομάδες χρειάστηκε να πάω στο Νοσοκομείο Παίδων ''Αγία Σοφία'', για να ένα συγγενικο μου πρόσωπο που δεν ήταν καλά!Και ενώ ήμουν ήδη πολύ στενοχωρημένη αυτό που αντίκρυσα μπαίνοντας στο δωμάτιο του Νοσοκομείου μου προκάλεσε πόνο Ψυχής και ταυτόχρονα θλίψη για το πόσο άκαρδοι μπορούν να είναι καποιοι άνθρωποι! Δίπλα λοιπόν στο κρεβάτι του ξαδελφου μου βρισκόταν ένα κρεβατάκι με ένα μωρο 15 μηνών, διασωληνομένο εξ'αιτιάς αναπνευστικών προβλημάτων και δυστυχώς έχοντας επίσης αδυναμία στα άκρα του! Αρχικά και μόνο αυτό ήταν αρκετό για να λυπηθώ ,όμως κοιτάζοντας γύρω στο χώρο,μου έκανε εντύπωση η απουσία της μητέρας ή του πατέρα του.Μετα από λίγο έμαθα ότι το είχαν εγκαταλήψει από την πρώτη μέρα της γέννησης του σε αυτό το δωμάτιο και σε αυτό το κρεβατάκι χωρίς να τους ενδιαφέρει η εξέλιξη της υγείας του! Αυτό το παιδάκι λοιπόν έχοντας όλα αυτά τα προβλήματα δεν ένοιωσε και ούτε νοιώθει την πατρική και κυρίως την μητρική στοργή. Αυτό το παιδάκι δεν θα γνωρίσει ποτέ την ζεστασιά ενός σπιτιού τα Χριστούγεννα! Δεν θα κάτσει ποτέ γύρω από ένα τραπέζι με τους γονείς του για να καλωσορίσει το νέο έτος! Για αυτό το παιδάκι, ο Αγιος Βασίλης δεν θα έρθει ποτέ γιατί απλώς δεν θα γνωρίζει την ύπαρξη του. Τα χριστούγεννα για αυτό δεν θα έχουν καμία αξία, απλώς θα είναι άλλη μια μονότονη και ανυπόφορη μέρα μέσα στο δωμάτιο 366! Το παιδάκι αυτό θα είναι μόνο...Το τραγικό είναι πως και αυτό όπως ο Αλέξης Γρηγορόπουλος είναι άλλο ένα θύμα της κοινωνίας μας ! Μπορεί να μην πέθανε με μια σφαίρα αλλά αργοπεθαίνει από την αδιαφορία όλων μας!
@"Ανώνυμη" Μαρία Α.:
!!!...
@Evangelia:
!!!...
Δημοσίευση σχολίου