Άνοιξε όλα τα λεξικά!
Μελέτησε όλους τους ορισμούς!
Διάβασε όλα τα βιβλία!…
…Ποτέ δεν θα καταλάβεις τι θα πει Πείνα και Δίψα, Φτώχεια, Αγάπη, Έρωτας, Θεία Μέθεξη… (κι άλλα πολλά, βεβαίως…)
Ποτέ!... …Αν δεν τα νιώσεις, αν δεν τα ζήσεις, αν δεν τα βιώσεις….
Πάψε, λοιπόν, ανόητο ανθρωπάκι, να περιγελάς, να μέμφεσαι και να οικτίρεις (ποιος; εσύ;!...) όλους αυτούς που αναφέρονται σ’ αυτά (και σ’ άλλα, ίσως) και δακρύζουν… Πάψε να λες πως είναι, τάχα, αυτοί «μικρά κι ανόητα ανθρωπάκια»… Στο είπα ήδη, πως με αυτή σου τη συμπεριφορά, εσύ είσαι που αποδεικνύεις πως είσαι ένα τέτοιο ανθρωπάκι…
8 σχόλια:
:)))
Ποτέ!... …Αν δεν τα νιώσεις, αν δεν τα ζήσεις, αν δεν τα βιώσεις….
Με αυτό τα λες όλα.
Όταν όμως κάποιος απλά ξύνει την επιφάνεια, δεν είναι δυνατό να γνωρίζει τι ζει κάτω από αυτήν.
Καλησπέρα Στέφανε.
:-)
Θεωρω οτι τιποτα δεν γινεται αν δεν υπαρχει μεσα στον καθενα σεβασμος για τον αλλο ανθρωπο.Ειτε ο αλλος ειναι καλος,ειτε ο αλλος ειναι κακος... Δεν μπορεις κανεναν να τον χαρακτηριζεις ανθρωπακι...Δειχνει απο μονη της η λεξη υπεροψια και κοροιδια απεναντι σε καποιους ανθρωπους.Ξερεις;Δεν μ'ακουγεται καλα...Ολοι εχουμε την ιδια αξια και ολοι ειμαστε ανθρωποι..Αν καποιος κανει καποια λαθη,ναι,να του ανοιξω τα ματια και να του πω:παψε να οικτιρεις,παψε να μεμφεσαι,παψε οτιδηποτε...Αλλα ,οχι να τον χαρακτηριζω ανθρωπακι,διοτι μπαινω στην λογικη του...
Η πρώτη μου αντίδραση, αγαπητέ μου άγνωστε, ήταν να γράψω, ειλικρινά και αυθόρμητα:
"Ναι, έχεις απόλυτο δίκαιο, άγνωστε καλέ μου, φίλε!"
Σχεδόν αμέσως μετά, όμως, μου ήρθαν δεύτερες σκέψεις (να το σκέφτηκα, άραγε, πιο ψύχραιμα και πιο ώριμα, ή να μπήκε σε λειτουργία το μεγάλο ψυχογενές "πρόβλημα" της δικαιολογίας των πράξεών μας;...):
"Το ανθρωπάκι το δανείστηκα, όπως αντιλαμβάνεσαι, από το βιβλίο του Φρομ 'Άκου Ανθρωπάκο'... Νομίζω πως ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσα στην καθημερινή μου ζωή, σε μια συζήτηση απευθυνόμενος σε κάποιον άλλο, συνάνθρωπο και συνομιλητή μου, μια τέτοια έκφραση. Ακριβώς διότι, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, ο καθένας αξίζει σεβασμού. Γράφοντας, όμως, τις προάλλες, "ανθρωπάκι", έτσι αυθόρμητα όπως μου βγήκε όταν το έγραφα, δεν αναφερόμουν σε κάποιο συγκεκριμένο άτομο - πρόσωπο, αλλά αφηρημένα στη συγκεκριμένη συμπεριφορά"...
...Εκεί, λοιπόν, τί λες; Μπορεί κανείς να το χρησιμοποιεί;... (Μην ξεχνάς ότι μπορεί να περιλαμβάνω και τον ίδιο τον εαυτό μου!...)
;-)
Καταλαβαινω τον τροπο που το εγραψες,ετσιοπως μου το εξηγησες... Εχεις δικιο!.. Τετοιου ειδους συμπεριφορες πρεπει παντα να μην υπαρχουν,αλλα αυτο,μπορουμε να το πετυχουμε μονο με σεβασμο στον ανθρωπο.Ετσι,μπορουμε να βρουμε και την συμπεριφορα που θα ταιριαζει στην ανθρωπινη αξιοπρεπεια... Να΄χεις ενα ομορφο πρωινο με χαρα,αγαπη και πολλα χαμογελα!!!..
Στέφανε, αυτό σκέφτηκα όταν το διάβασα.
Έχω αναρτήσει παλαιότερα την "αντιστοιχία του Ανθρωπάκου", που παραμένει επίκαιρη.
:-)
Χαίρομαι που... "τα βρήκαμε" αγαπητέ/-ή μου άγνωστε/-η φίλε/-η!
"Μ' αρέσουν οι παρατηρήσεις, διορθώνομαι", που έλεγε ένας από τους ήρωες των "Δέκα Μικρών Μήτσων" του Λαζόπουλου... ;-)
Γι' αυτό έχει αξία και σημασία η συζήτηση (συν+ζήτηση)!...
@Vassia:
Πάω να διαβάσω το κείμενό σου, Βάσια!
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου