Λίγες μόλις ώρες αφότου ανάρτησα, στο άλλο μου ιστολόγιο, κάποια γνωμικά για την Ειρήνη (http://eaglestefanos.blogspot.com/2010/05/blog-post.html), η Βία έδειχνε το χείριστό της πρόσωπο κι άλεθε τρεις ανθρώπινες ζωές!....
* * *
Επιλέγω δύο ιδιαίτερα ενδιαφέροντα γνωμικά από τα προαναφερθέντα, περί Ειρήνης:
· Σε μια ευνομούμενη χώρα εγκαθίστανται οι ομογάλακτοι αδελφές Δικαιοσύνη και Ειρήνη [Πίνδαρος]
· Ειρήνη αν είναι δυνατόν, αλλά Δικαιοσύνη με κάθε τρόπο [Αριστείδης]
Ειρήνη και Δικαιοσύνη στην ίδια μοίρα, αν όχι η Δικαιοσύνη κατά τι υψηλότερα!...
* * *
Ακούω πως κάποιοι, μέσα από την τράπεζα που καιγόταν, φώναζαν “καιγόμαστε!” και κάποιοι άλλοι, από έξω, τους απαντούσαν “να καείτε!”…
Οι συγκεκριμένοι “απ’ έξω” προφανώς δεν άκουγαν την έσω φωνή τους, τη φωνή της λογικής και της ανθρωπιάς…
Θα ήθελα, όμως, ν’ ακούσω τα δικά τους επιχειρήματα και τη “λογική” τους ή τα κίνητρά τους, να προσπαθήσω να κατανοήσω τι τους οδήγησε στις συγκεκριμένες συμπεριφορές και αντιδράσεις.
[Μέχρι τότε μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω…]
Ίσως να (μου) απαντούσαν πως όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι “υπηρετούν το Σύστημα” που εκείνοι πολεμούν κι επιχειρούν να καταλύσουν.
Ίσως όμως (λέω: ίσως!) να νιώθουν αδικημένοι γενικότερα απ’ την κοινωνία όλη και από όλους μας, που έχουμε μια κάποια εργασία και ένα κάποιο εισόδημα, ενώ εκείνους η ζωή τους καταδίκασε σε ανεργία και σε φτώχεια…
* * *
Ακούω πολλά και πιστεύω τα μισά…
Ακούω πολλά και υποψιάζομαι τα διπλάσια…
Ακούω πολλά και ξέρω πως (ίσως) μας κρύβουν τα περισσότερα. Σαν το παγόβουνο (της ενημέρωσης)…
Ακούω πολλά και ξέρω πως αναμειγνύουν αλήθειες με ψευτιές. Είτε εκ προθέσεως είτε εξ αμελείας.
Ακούω πολλά και δεν ξέρω τι να πιστέψω!...
Ακούω πολλά και δεν ξέρω εάν θα πρέπει ν’ ακούω τόσα πολλά…
…Τα λίγα μου αρκούν “και με το παραπάνω” ίσως, για να σκέπτομαι.
Τα πολλά θολώνουν το τοπίο!....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου