Παλιότερα είχα γράψει κάποιες “σκέψεις (τι άλλο;…) για τα puzzles”. Μπορείτε να το βρείτε και να το διαβάσετε εδώ:
http://seagullstefanos.blogspot.com/2008/01/puzzles.html
Συνεχίζω:
Όταν ένα puzzle συμπληρωθεί, τελειώσει, ολοκληρωθεί…
…όπως και κάθε άλλο θέμα ή εργασία ή ό,τι άλλο…
…συχνά το ξεχνάς, το βάζεις στο ντουλάπι… λες και νιώθεις πια πως τελείωσες πια μ’ αυτή την ενασχόληση…
Ενώ όταν μένει ολίγο, έστω, ημιτελές…
…μπορείς και θέλεις να γυρνάς σ’ αυτό, και ν’ ασχολείσαι πάλι…
Μήπως, λοιπόν, είναι σοφό, τίποτα να μη θεωρούμε στη ζωή μας “κλεισμένο”, “τελειωμένο”, “ολοκληρωμένο”, ώστε να μπορούμε (και να θέλουμε!) να γυρνάμε, κάθε τόσο, σε αυτό, να το ξαναπιάνουμε και να το συμπληρώνουμε;…
Μήπως τα “open source λογισμικά”…
…πρέπει να μας φωτίσουν…
…να μας οδηγήσουν και σε “open target projects”;…
[Πώς μου βγήκαν τέτοιοι όροι;… Τουλάχιστον να είναι κατανοητοί;!...]
“Σε κάθε τομέα της ζωής μας να ισχύει αυτό!”, σκέφτομαι…
…Ακόμα και στις σκέψεις μας, και στις απόψεις μας, και στις σχέσεις μας, και στον χαρακτήρα μας!...
[Τι θα πει “είμαι δεξιός” ή “αριστερός”, προοδευτικός ή συντηρητικός, νέος ή γέρος;… Όλα ρευστά είναι, όλα “ανοιχτά”!...]
…Διαφορετικά… “χαθήκαμε”!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου