«Πέτρα – ψαλίδι – χαρτί»
Παιχνίδι…
(…στο οποίο νικά κανείς ανάλογα με την επιλογή του… και την τύχη του…)
Με το παιχνίδι, λέει, κοινωνικοποιούμαστε…
Προετοιμαζόμαστε για την «πραγματική ζωή»…
Αρκεί να μην κάνουμε κι εκεί «ζαβολιές»…
…και να αποδεχθούμε ότι και το να «χάνουμε» «είναι μέσα στο παιχνίδι»…
Επίκαιρος νυχτερινός εφιάλτης
Πριν από 10 χρόνια
2 σχόλια:
Πάντως αλλιως είναι να χάνουμε στα παιχνίδια, κι αλλιώς στη ζωή! Η κοινωνία πιέζει στο να είμαστε επιτυχημένοι, παρά τα εμπόδια που μπαίνουν στο δρόμο μας και εμείς πρέπει αν βάλουμε τα δυνατά μας για να μην αποτύχουμε! Για τον καθένα από μας μπορεί να είναι απλό να πει "Ε και τι έγινε; έχασα, δεν τα κατάφερα, απότυχα!" αλλά αν το πεις αυτό και στους γύρω σου θα είναι πολύ δύσκολο! Πάντως εγώ έχω συμφιλιωθεί με το γεγονός οτι όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας και ότιόλοι χάνουμε αι κερδίζουμε, το θέμα είναι όμως ότι η ανταγωνιστική κοινωνία δεν μας αφήνει περιθώρια να χάνουμε! Ίσως θα έπρεπε να εφευρεθεί κ ένα παιχνίδι που ο νικητής να είναι ο χαμένος!
@Dapnipako:
Γενικώς δεν αντιλέγω στα γραφόμενά σου. Πάντως, με την ευκαιρία: Τί είναι αποτυχία; Και, ιδίως, ποιός το ορίζει; Εμείς ή η κοινωνία; Και, ειδικότερα, σε ποιό μέρος της κοινωνίας ανεχόμαστε ή επιτρέπουμε να το καθορίσει;... Πολλά ερωτήματα -θέματα, μικρά και μεγάλα... [Διάβαζα, πρόσφατα, ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο, με τίτλο "Περί του κοινωνικού status", που αναφερόταν σε πολλά απ'αυτά...] Το ότι δεν είμαστε, εσύ κι εγώ για παράδειγμα, "γνωστοί", γιατί δεν έχουμε επιδιώξει... "το πεντάλεπτο που μας αναλογεί στην τηλεόραση" μας καθιστά αποτυχημένους στα μάτια των "μαϊντανών" της TV...
...και άλλα πολλά!...
Δημοσίευση σχολίου