“Πάντα ψηλά σαν κοιτάζεις,
μες στο σκοτάδι θα βρεις,
ένα μικρό αστεράκι,
για να οδηγηθείς”
Αστεράκι που, όμως, όποιος το πλησιάζει, καταλαβαίνει πως είναι [κατά πώς λένε κι οι ειδικοί…] ήλιος λαμπρός, που φωτίζει και ζεσταίνει με την παρουσία του…
Ένα τέτοιο αστεράκι κοιτάζω κι εγώ, εδώ και χρόνια, μες στο σκοτάδι και τις σκοτεινιές μου, για να οδηγούμαι… “Stella Maris” το όνομά του. “Αστέρι της θάλασσας”. Θα μπορούσε να ήταν κι αστερίας σε μιαν αμμουδιά… Μα εγώ το πρωτοείδα στη θάλασσα, να καθρεφτίζεται, στη θάλασσα που τόσο αγαπούσε…
[Συνεχίζεται…]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου