Αυτή τη χρονιά, δυστυχώς, «έχω μείνει πολύ πίσω» στα θεατρικά… (Τέσσερις - πέντε παραστάσεις όλες κι όλες...) Αποφάσισα, λοιπόν, μέσα στο Σαββατοκύριακο, να «επανορθώσω» εν μέρει: Το Σάββατο πήγα και είδα το «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» με τον Κιμούλη και την Παπουτσάκη και χθες το «Δεσποινίς Τζούλια» με την Κουλίεβα, τον Λεμπεσόπουλο και την Αγγελίδου. Το πρώτο το επιλέξαμε με βασικό κριτήριο το ίδιο το έργο, το δεύτερο με κριτήριο τους ηθοποιούς. Λίγοι, πιστεύω, μπορούν να αμφισβητήσουν τις ερμηνευτικές ικανότητες της Κουλίεβα και του Λεμπεσόπουλου. Για να είμαι πιο ακριβής στα γραφόμενά μου: Εμένα προσωπικά μου αρέσουν, καθώς τους έχω δει και στο παρελθόν σε άλλες παραστάσεις. Κι όμως δεν σας κρύβω ότι χθες φύγαμε από το θέατρο με «κρύα καρδιά»… Κάνοντας σκέψεις για το «τι είχε να μας δώσει το συγκεκριμένο έργο, η συγκεκριμένη παράσταση», για την ουσία και το νόημα του θεάτρου… Εντελώς διαφορετική η κατάστασή μας προχθές το βράδυ: Δεν θέλαμε να τελειώσει η παράσταση. Τι κι αν το συγκεκριμένο θεατρικό έργο το έχουμε δει και ξαναδεί στο παρελθόν, με άλλους συντελεστές; Σίγουρα υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν την καλύτερη ιδέα για τους συγκεκριμένους ηθοποιούς. Εμάς, όμως, μας μάγεψαν!... Ηθο-ποιοί με την πραγματική έννοια του όρου και θέατρο για ηθο-ποιία… Θέατρο μαγικό… που σε ρουφάει και το ρουφάς… Γελάς, αλλά και προβληματίζεσαι…
Υ.Γ. Θέλω να ελπίζω ότι αργά ή γρήγορα θα μπορέσω να γράψω ένα πιο εκτεταμένο κείμενο (στο άλλο μου ιστολόγιο, μάλλον…) περί θεάτρου και ηθοποιίας…
1 σχόλιο:
Καλησπέρα :-)
Καταρχήν, το έχω πει, δεν είμαι του θεάτρου :-)
Δεύτερον είμαι όμως του Λεμπεσόπουλου, τον οποίο θαυμάζω πολύ.
Αλλά, αν έπιασα το μήνυμα, δεν πήγε καλά.
Τα έργα τα έχω δει σε θεατρικά-ταινίες και τα δύο, κι είναι , ειδικότερα η Μις Τζούλια, από τα πολύ καλά.
Πάντως οι αποτυχίες είναι στο π΄ρογραμμα φίλε μου, είτε θεατρικά, είτε αναγνωστικά, μουσικά, κλπ.
:-)
Δημοσίευση σχολίου