Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

«Οι “εταίροι” μας θέλουν για “εταίρες”. Και η “κοινή λογική” είναι πολύ “κοινή” και καθόλου “λογική”»




      [Γράφω εν θερμώ! Κάτι που συνήθως δεν μου συμβαίνει… δηλαδή το αποφεύγω, συνειδητά, προσπαθώντας να είμαι “ψύχραιμος”. Αλλά τώρα επέλεξα διαφορετικά].

      Να δούμε πότε επιτέλους θα το καταλάβουμε [Ελπίζω πριν να είναι πολύ αργά…]: Ότι αυτοί που τους λέμε ‘εταίρους” μας θέλουν, στην πραγματικότητα, για “εταίρες” τους.
      Να δούμε πότε επιτέλους θα γίνει αντιληπτό: Ότι συχνά αυτό που κάποιοι εμφανίζουν και “πλασάρουν” ως “κοινή λογική” είναι πολύ “κοινή” και καθόλου “λογική”.

      Αλήθεια, θυμάστε πού αλλού υπήρχε αυτό το “κοινή”; Στο “Κοινή Αγορά”. Που έριξε το βάρος όλο στο “αγορά”, μέχρι που… μπατάρισε. Και κάπου εκεί οι image makers σκέφτηκαν να της ρίξουν μια μπέρτα για να καλυφθεί η γύμνια: “Ένωση” την είπαν, “Ευρωπαϊκή Ένωση”!...

      “Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις…” λέει ένα τραγούδι, που κρύβει τη μεγάλη σύγχρονη τραγωδία
      Με τόσα ψέματα, λοιπόν, κάποιοι, συνειδητά ή ασυνείδητα, μιλούν για Ευρώπη, για Ενωμένη Ευρώπη, και δεν αντιλαμβάνονται [ή το αντιλαμβάνονται και το κάνουν “επί σκοπώ”, οι ασυνείδητοι!...] ότι πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
      Ευρώπη. Αυτή είναι, άραγε, η Ευρώπη που ονειρευτήκατε και ονειρευτήκαμε; Η Ευρώπη των αγορών αλλά χωρίς τους λαούς της;…
      [Μου θυμίζει κάποιους ψυχολόγους που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της ψυχής, αλλ’ αυτή είναι μια άλλη ιστορία, που δεν είναι του παρόντος…]

      Σιγά μην νοιάζονται για την Ευρώπη, όλοι αυτοί που την επικαλούνται ως “καραμέλα”. Για να κοροϊδεύουν το πόπολο. Για τα Ευρώ νοιάζονται και μόνον. Κατάφεραν, όμως, να το πλασάρουν ως συνώνυμο, τάχα: ότι “Ευρώ” σημαίνει “Ευρώπη” και τούμπαλιν. Ξέρεις ποιοι; Αυτοί οι ξεδιάντροποι που γράφουν τη λέξη Ευτυχία όχι με Ε κεφαλαίο, αλλά με €. Αυτοί που έχουν το χρήμα όχι ως “χρήμα” αλλά ως αξία και δη υπέρτατη αξία.

      Ξέρετε κάτι; Δεν είμαι απ’ αυτούς που νιώθουν περισσότερο Έλληνες [“Ελληναράδες”…] και λιγότερο Ευρωπαίοι. Νιώθω Έλληνας, αλλά και Ευρωπαίος και Οικουμενιστής, έτσι όπως θαρρώ πως είναι ο γνήσιος Ελληνισμός. Αλλά μήπως κι αυτή την τελευταία λέξη (“οικουμενιστής”) δεν έχουν καταφέρει να τη θολώσουν; Και τη συναφή “παγκοσμιότητα” δεν κατάφεραν να την αντικαταστήσουν, στη γλώσσα και στην καθημερινότητά μας, με τη λέξη “παγκοσμιοποίηση”;…
      Παραμένω, λοιπόν, κι επιμένω να δηλώνω: Έλληνας, Ευρωπαίος, Οικουμενιστής, Ουμανιστής και, εν τέλει, Άνθρωπος. Κάποιοι, όμως, φαίνεται πως ξεχνάνε ιδίως αυτό το τελευταίο!
      Θα επανέλθω…

Δεν υπάρχουν σχόλια: