Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, οι κόλακες, οι λεγόμενοι και «γλείφτες»…
…Που είναι, λες, «καλά διαβασμένοι»: Δεν γλύφουν δα και τον καθένα… Έχουν πείρα και ξέρουν ποιους θα γλύψουν… Εκείνους που «το τραβάει ο οργανισμός τους», όπως λένε… Είναι απίθανο, για παράδειγμα, να δείτε να γλύφουν κάποιον που είναι φτιαγμένος από πέτρα. Γλύφουν μονάχα αυτούς που είναι σαν… παγωτά, σαν… γλειφιτζούρια. Αυτούς που «λιώνουν» από ηδονή κι από καμάρι, ενώ τους γλύφουν… Κι έτσι, σιγά – σιγά, και χωρίς καν να το καταλάβουν, εξαφανίζονται… Απ’ το πολύ το «γλείψιμο» που έχουν φάει απ’ τον περίγυρό τους…
Υ.Γ.
Αυτά τα ολίγα, σήμερα, για τους γλείφτες και το γλείψιμο..
Στο άλλο μου ιστολόγιο, το “Seagull” θα γράψω σήμερα για τους γλύπτες και τη γλυπτική!
Δείτε το εδώ: http://seagullstefanos.blogspot.com/2009/02/blog-post.html
